Τί είναι η νευρική ανορεξία και η βουλημία;

Οι διαταραχές σίτισης ορίζονται ως οι διαταραχές πρόσληψης τροφής. Η πιο συνήθεις είναι η ψυχογενής νευρική ανορεξία και η ψυχογενής βουλημία. Ο όρος ψυχογενής είναι στην ουσία η αιτία. Δηλαδή οι άνθρωποι επιβάλουν στον εαυτό τους είτε να μην τρώνε (νευρική ανορεξία) είτε να λαμβάνουν τροφή και στη συνέχεια να έχουν ενοχές με αποτέλεσμα να την αποβάλουν (πρόκληση εμέτων κλπ).

Χαρακτηριστικά Νευρικής Ανορεξίας
Στην ψυχογενή ανορεξία ή νευρογενή ανορεξία όπως αλλιώς ορίζεται, τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι η άρνηση του ατόμου να διατηρήσει ένα ελάχιστα φυσιολογικό βάρος, ο έντονος φόβος του μήπως γίνει παχύ, η διαταραχή στη σωματική εικόνα, η σημαντική απώλεια βάρους και η αμηνόρροια στις γυναίκες.

Χαρακτηριστικά Ψυχογενούς Βουλημίας
Η ψυχογενής βουλημία έχει ως συμπτώματα τα επανειλημμένα επεισόδια υπερφαγίας στη διάρκεια των οποίων το άτομο νιώθει ότι δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, ώστε να σταματήσει να τρώει. Η χρήση αντισταθμιστικών μεθόδων όπως προκλητού εμέτου, καθαρτικών, διουρητικών, ενεμάτων, νηστείας ή υπερβολικής άσκησης για να μην πάρει βάρος και η υπερβολική ενασχόληση με το σχήμα και το βάρος του σώματος είναι επίσης χαρακτηριστικά της ψυχογενούς βουλημίας.

Τα επεισόδια υπερφαγίας συνίσταται στην κατανάλωση τροφών με υψηλή θερμιδική αξία, που συνήθως είναι γλυκές ή ευκολομάσητες τροφές και μπορούν να καταναλωθούν γρήγορα (π.χ. παγωτά, κέικ, κουλουράκια κλπ). Τυπικά τα βουλημικά άτομα ντρέπονται για τη συμπεριφορά τους και προσπαθούν να κρύψουν τα επεισόδια υπερφαγίας. Τα επιεσόδια αυτά συνήθως προκαλούνται από δυσφορικές καταστάσεις, από διαπροσωπικά προβλήματα, από έντονη πείνα, ύστερα από δίαιτα ή από αρνητικά αισθήματα για το σχήμα και το μέγεθος του σώματος.


Στόχοι θεραπείας Νευρικής Ανορεξίας και Ψυχογενούς Βουλημίας
Δύο είναι οι βασικοί στόχοι που θέτει κάθε ψυχολόγος και ψυχίατρος για τη θεραπεία της ψυχογενούς ανορεξίας (νευρικής ανορεξίας) και ψυχογενούς βουλημίας:
α) να αποκατασταθεί η κατάσταση θρέψης του ατόμου, δηλαδή να επανέλθει το βάρος στα φυσιολογικά όρια για τα ανορεκτικά άτομα ενώ στα βουλημικά είναι να επιτευχθεί μεταβολική ισορροπία,
και
β) να τροποποιηθεί η παθολογική συμπεριφορά πρόσληψης τροφής του ατόμου, ούτως ώστε να κρατηθεί το βάρος σε φυσιολογικά όρια και να ελεχθούν κατά το δυνατόν τα επεισόδια υπερφαγίας, οι προκλητοί εμετοί, η λήψη καθαρτικών και όλες οι άλλες παθολογικές συμπεριφορές.