Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

19/5/10

ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΠΟ ΧΛΑΜΥΔΙΑ

Tα χλαμύδια είναι λοιμογόνοι μικροοργανισμοί, αρκετά διαδεδομένοι, που προκαλούν τρία είδη νοσημάτων στον άνθρωπο.
1. Αφροδίσια, σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Τα αφροδίσια νοσήματα που προκαλούνται από τα χλαμύδια, οφείλονται κύρια στο chlamydia trachomatis και αποτελούν πολύ συχνά αίτια αφροδίσιων στην Ελλάδα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν στον άνδρα έκκριση από την ουρήθρα, συχνά λευκωπή ή βλεννώδη, τσούξιμο ή φαγούρα στην ουρήθρα. Στην γυναίκα προκαλείται υπερβολική έκκριση υγρών από τον κόλπο, τσούξιμο ή φαγούρα. Η επέκταση της λοίμωξης στο ενδομήτριο, προκαλεί ενδομητρίτιδα, ενώ στις σάλπιγγες σαλπιγγίτιδα. Κοιλιακοί πόνοι, διαταραχές περιόδου έχουν συνδεθεί με σαλπιγγίτιδα και ενδομητρίτιδα. Επί πρωκτικής συνουσίας και μόλυνσης πρωκτού αναπτύσσεται πρωκτίτιδα, με έκκριμα από το ορθό, διαταραχές κενώσεων, ευαισθησία, ενίοτε αιμορραγία. Σε ορισμένα άτομα υπάρχει ταυτόχρονη λοίμωξη με n. Gonorrhoeae, βλεννόρροια.

Το σύνδρομο Reiter, είναι ένα σπάνιο σύνδρομο, που αναπτύσσεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αντιδράσει ανώμαλα, με αποτέλεσμα την γενικευμένη προσβολή του οργανισμού με επιπεφυκίτιδα, αρθρίτιδα, ουρηθρίτιδα-τραχηλίτιδα, εκτεταμένες βλεννογονοδερματικές βλάβες. Συμπτώματα από το γεννητικό σύστημα συχνά δεν υπάρχουν.

Οξέα συμπτώματα με πρωτογενή βλάβη στα γεννητικά όργανα, λεμφαδενοπάθεια, αιμορραγική πρωκτίτιδα ή πυρετό και όψιμες επιπλοκές με ελεφαντίαση γεννητικών οργάνων και συρίγγια, προκαλούν ορισμένα στελέχη, που δε μεταδίδονται αμιγώς σεξουαλικώς (αφροδίσιο λεμφοκοκκίωμα). Η μετάδοση είναι σεξουαλική, αλλά σπανιότερα γίνεται με προσωπική επαφή, με μολυσμένα αντικείμενα ή λόγω ατυχημάτων στο εργαστήριο. Στο αφροδίσιο λεμφοκοκκίωμα, γενικά συμπτώματα, όπως πυρετός, ρίγος, μυαλγίες, αρθραλγίες, μηνιγγισμός, εμφανίζονται πολλές φορές στο στάδιο της επιχώριας λεμφαδενοπάθειας, ενώ σπανιότερα εμφανίζονται αρθρίτιδα, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα, επιπεφυκίτιδα, ηπατίτιδα, οζώδες ερύθημα.

Ιδιαίτερη περίπτωση είναι το τράχωμα και η επιπεφυκίτιδα από έγκλειστα που οφείλεται σε έκθεση του οφθαλμού σε μολυσμένες εκκρίσεις των γεννητικών οργάνων και χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζουσα επιπεφυκίτιδα, που μπορεί να οδηγήσει χωρίς διάγνωση και ειδική θεραπεία στην τύφλωση. Η μόλυνση μπορεί να γίνει και στον οφθαλμό του νεογέννητου λόγω της έκθεσής του σε μολυσμένες κολπικές εκκρίσεις της μητρός. Η μετάδοση δεν είναι μόνο σεξουαλική και μπορεί να γίνει με μολυσμένα αντικείμενα, προσόψια και μύγες από μολυσμένο οφθαλμό σε οφθαλμό. Αυτός ο τρόπος της μη σεξουαλικής μετάδοσης είναι συχνός σε χώρες της Αφρικής, Μέσης Ανατολής και Ασίας, όπου ενδημεί το τράχωμα και σε ταξιδιώτες. Το τράχωμα αποτελεί σήμερα τη συχνότερη αιτία τύφλωσης σε ενδημικές περιοχές.

Η διάγνωση γίνεται με ειδικές εξετάσεις, ενώ ειδική θεραπεία χορηγείται και στους ερωτικούς συντρόφους.
Βασικά προβλήματα στην περίπτωση των χλαμυδίων, είναι ότι συχνά οι λοιμώξεις είναι σιωπηλές, υπάρχουν επί μακρόν χωρίς εμφανή συμπτώματα και αποτελούν στην Ευρώπη βασικά αίτια στειρότητας, υπογονιμότητας, καταστροφής των γυναικείων σαλπίγγων, έκτοπης κύησης και επιπλοκών από το ουροποιητικό σύστημα σε βάθος χρόνου. Αρκετά άτομα θα είχαν αποφύγει υψηλού κόστους θεραπείες στειρότητας, εάν είχαν διερευνηθεί και θεραπευτεί σωστά για χλαμύδια έγκαιρα, μετά την έναρξη της σεξουαλικής τους ζωής. Ατελής εκρίζωση των χλαμυδίων, λόγω κακής θεραπείας, οδηγεί σε σοβαρές επιπλοκές.

Ειδικές εξετάσεις για χλαμύδια, με μικροβιολογικές μεθόδους υψηλής ειδικότητας και ευαισθησίας, πραγματοποιούνται σήμερα περιοδικώς, σε προληπτική βάση, σε σεξουαλικώς δραστήρια άτομα, ιδιαίτερα μάλιστα σε ομάδες υψηλού κινδύνου, στις ανεπτυγμένες υγειονομικά χώρες. Οι εξετάσεις αυτές οδηγούν σε έγκαιρο εντοπισμό ασυμπτωματικών φορέων και θεραπεία, για να αποφευχθούν οι σοβαρές επιπλοκές.

ΑΦΡΟΔΙΣΙΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΠΟ ΧΛΑΜΥΔΙΑ, ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΕΝΙΚΩΣ

• Να χρησιμοποιείτε πάντα προφυλακτικό, κατά την σεξουαλική σας δραστηριότητα.

• Να πλένεστε με άφθονο τρεχούμενο νερό μετά την σεξουαλική δραστηριότητα. Μην κάνετε κατάχρηση χημικών καθαριστικών στον κόλπο. Η κατάχρηση καθαριστικών μπορεί να αλλοιώσει τις αμυντικές ικανότητες της τοπικής χλωρίδας.

• Να μην χρησιμοποιείτε κοινόχρηστες πετσέτες και να μην καταλύετε σε αμφιβόλου ποιότητας καταλύματα.

• Μην αμελείτε την ετήσια προληπτική παθολογική εξέταση. Ειδικές εξετάσεις συστήνονται σήμερα περιοδικώς, σε προληπτική βάση, σε σεξουαλικώς δραστήρια άτομα, ιδιαίτερα μάλιστα σε ομάδες υψηλού κινδύνου.

Μην αμελείτε να αναφέρετε κατά την ιατρική εξέταση τυχόν ιδιαίτερες προτιμήσεις σας (π.χ. ομοφυλοφιλία, πρωκτικό sex). Συμπτώματα από τα μάτια, το έντερο, τα γεννητικά όργανα, το στόμα ή εποικισμός των σημείων αυτών από λοιμογόνα συνδέονται με την άσκηση ορισμένων πρακτικών κατά τη σεξουαλική δραστηριότητα.

• Η ισορροπημένη διατροφή που περιλαμβάνει αρκετό νερό (τουλάχιστον οκτώ ποτήρια ημερησίως), καθημερινή πρόσληψη γαλακτοκομικών προϊόντων, φρούτων και λαχανικών, αποφυγή υπερκατανάλωσης κρέατος και ζωικών λιπαρών, αποφυγή καπνού και καθιστικής ζωής, τονώνει το αμυντικό σύστημα υγιών ατόμων.

Οι χρονίως πάσχοντες πρέπει να ακολουθούν τις ενδεικνυόμενες για την πάθησή τους ιατρικές οδηγίες.

• Σε περίπτωση προσβολής σας, μην αμελήσετε την ενημέρωση, τη σωστή ιατρική εξέταση και θεραπεία των σεξουαλικών σας συντρόφων.
2. Ψιττάκωση.

Η ψιττάκωση είναι λοιμώδης νόσος των θηλαστικών και των πτηνών, που προκαλείται από το χλαμύδιο psittaci. Στον άνθρωπο, το λοιμογόνο μεταδίδεται από προσβεβλημένα πτηνά (π.χ. παπαγάλους, περιστέρια, πάπιες, κοτόπουλα κλπ.), μέσω της αναπνοής και σπανιότερα με τσίμπημα. Έχει καταγραφεί προσβολή οφειλόμενη σε κηπουρική ενασχόληση και ανθρώπινη μετάδοση.

Μία με δύο εβδομάδες μετά την προσβολή εμφανίζεται πυρετός, πονοκέφαλος, βήχας, μυαλγίες, προσβολή του πνεύμονα. Προσβολή του ήπατος είναι σπάνια και δυσοίωνο σημείο. Κοιλιακός πόνος, έμετοι, διάρροια εμφανίζονται σε μερικές περιπτώσεις. Η διόγκωση του σπλήνα είναι συχνό εύρημα. Πυρετός που επιμένει χωρίς άλλα συμπτώματα μπορεί να οφείλεται σε ψιττάκωση. Η θρομβοφλεβίτιδα δεν είναι σπάνια κατά την ανάρρωση και το πνευμονικό έμφραγμα μπορεί να αποβεί θανατηφόρο. Ενίοτε αναπτύσσεται και ενδοκαρδίτιδα. Η λοίμωξη από παπαγάλους είναι συνήθως πιο σοβαρή από την λοίμωξη που μεταδίδουν τα οικόσιτα πτηνά.

Η διάγνωση γίνεται με ειδικές εξετάσεις βρογχικών εκκρίσεων και αίματος, που πρέπει να επαναλαμβάνονται. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία με εξαιρετικά αποτελέσματα, όταν δοθεί έγκαιρα.

ΨΙΤΤΑΚΩΣΗ, ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΕΝΙΚΩΣ

• Εάν σας αρέσουν τα πτηνά προτιμείστε τα οικόσιτα και όχι τα άγρια πτηνά. Δεν είναι απαραίτητη η παρατεταμένη επαφή με το μολυσμένο πτηνό για τη μετάδοση της νόσου. Ολιγόλεπτη παραμονή σε περιβάλλον που φιλοξενεί μολυσμένο πτηνό, αρκεί για τη μετάδοση της νόσου.

• Καλό είναι το πτηνό να μην ευρίσκεται στο δωμάτιο, όπου ζείτε, εργάζεστε ή κοιμάστε. Να αερίζετε καλά τους εσωτερικούς χώρους. Κάθε αλλαγή στη συμπεριφορά του ζώου, πρέπει να αξιολογείται κτηνιατρικώς. Μην αμελείτε τη σωστή περιοδική κτηνιατρική του εξέταση.

• Να πλένετε καλά τα χέρια σας, μετά την επαφή σας με ζώα. Χρησιμοποιείστε καλό αντισηπτικό σαπούνι σε όλη την επιφάνεια των παλαμών και των καρπών, χωρίς να παραμελήσετε την ραχιαία επιφάνεια των δακτύλων. Πλένετε καλά τα χέρια παλάμη – παλάμη πάνω – κάτω, δάκτυλο – δάκτυλο, χωρίς να αμελήσετε τις πτυχές ανάμεσα στα δάκτυλα και την περιοχή κάτω από τα νύχια, τουλάχιστον επί είκοσι δευτερόλεπτα. Ξεπλένετε με άφθονο νερό και στεγνώνετε με καθαρή πετσέτα.

• Η ισορροπημένη διατροφή που περιλαμβάνει αρκετό νερό (τουλάχιστον οκτώ ποτήρια ημερησίως), καθημερινή πρόσληψη γαλακτοκομικών, φρούτων και λαχανικών, αποφυγή υπερκατανάλωσης κρέατος και ζωικών λιπαρών, αποφυγή καπνού και καθιστικής ζωής, τονώνει το αμυντικό σύστημα υγιών ατόμων. Οι χρονίως πάσχοντες πρέπει να ακολουθούν τις ενδεικνυόμενες για την πάθησή τους ιατρικές οδηγίες.

• Μην αμελείτε τη σωστή ετήσια προληπτική παθολογική εξέταση, που εντοπίζει και θεραπεύει έγκαιρα νοσήματα που αλλοιώνουν την άμυνα του οργανισμού (π.χ. διαβήτης).

• Όταν φαινομενικώς απλά παθολογικά συμπτώματα(π.χ. βήχας) παρατείνονται ή είναι έντονα πρέπει να αξιολογούνται πάντα ιατρικώς. Εάν έχετε έλθει σε επαφή με πτηνά, ή ασκείτε σχετική επαγγελματική δραστηριότητα (π.χ. κτηνοτρόφος, ταριχευτής ζώων), πρέπει να είστε σε αυξημένη επιφυλακή, ακόμη και όταν τα πτηνά είναι φαινομενικώς υγιή.
3. Λοιμώξεις από Chlamydia pneumonia.

Η κατηγορία αυτή των χλαμυδίων, μεταδίδεται κύρια από άτομο σε άτομο και εκδηλώνεται με πυρετό, βήχα, φαρυγγίτιδα, ιγμορίτιδα, πνευμονία, ιδίως σε νεαρούς ενήλικες. Το πρόβλημα με την κατηγορία αυτή των χλαμυδίων είναι ότι ο οργανισμός εισέρχεται συχνά σε κατάσταση χρόνιας «φορείας» με εσωτερικές αναμολύνσεις, ενώ έχουν συνδεθεί με επιτάχυνση της διαδικασίας της αθηρωμάτωσης στον οργανισμό, με πρόωρη γήρανση και με στεφανιαία καρδιακή νόσο.

Η διάγνωση γίνεται με ειδικές εξετάσεις βρογχικών εκκρίσεων και αίματος, που πρέπει να επαναλαμβάνονται. Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία.

ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΑΠΟ CHLAMYDIA PNEUMONIA ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΕΝΙΚΩΣ

• Να ανοίγετε συχνά τα παράθυρα και να φροντίζετε για την συχνή ανανέωση του αέρα στους χώρους όπου ευρίσκεστε.

• Να μην χρησιμοποιείτε κοινόχρηστες πετσέτες και να μην καταλύετε σε αμφιβόλου ποιότητας καταλύματα.

• Να αποφεύγετε την στενή επαφή με άτομα που έχουν συμπτώματα λοίμωξης αναπνευστικού. Να αποφεύγετε χώρους με συνωστισμό.

• Να αποφεύγετε να αγγίζετε τα μάτια την μύτη και το στόμα σας που αποτελούν τις κύριες πρώτες θέσεις πιθανού εποικισμού.

• Να πλένετε συχνά τα χέρια σας. Χρησιμοποιείστε καλό αντισηπτικό σαπούνι σε όλη την επιφάνεια των παλαμών και των καρπών, χωρίς να παραμελήσετε την ραχιαία επιφάνεια των δακτύλων. Πλένετε καλά τα χέρια παλάμη – παλάμη πάνω – κάτω, δάκτυλο – δάκτυλο, χωρίς να αμελήσετε τις πτυχές ανάμεσα στα δάκτυλα και την περιοχή κάτω από τα νύχια, τουλάχιστον επί είκοσι δευτερόλεπτα. Ξεπλένετε με άφθονο νερό και στεγνώνετε με καθαρή πετσέτα.

• Τα άτομα με συμπτώματα λοίμωξης αναπνευστικού πρέπει να καλύπτουν την μύτη και το στόμα κατά την διάρκεια του βήχα ή του πταρμού με καθαρά χαρτομάντιλα μιας χρήσεως τα οποία πρέπει να πετάνε αμέσως μετά και να πλένουν τα χέρια τους.

• Η ισορροπημένη διατροφή που περιλαμβάνει αρκετό νερό (τουλάχιστον οκτώ ποτήρια ημερησίως), καθημερινή πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, αποφυγή υπερκατανάλωσης κρέατος και ζωικών λιπαρών, αποφυγή καπνού και καθιστικής ζωής, τονώνει το αμυντικό σύστημα υγιών ατόμων. Οι χρονίως πάσχοντες πρέπει να ακολουθούν τις ενδεικνυόμενες για την πάθησή τους ιατρικές οδηγίες.

• Μην αμελείτε τη σωστή ετήσια προληπτική παθολογική εξέταση, που εντοπίζει και θεραπεύει έγκαιρα νοσήματα που αλλοιώνουν την άμυνα του οργανισμού (π.χ. διαβήτης).

• Όταν φαινομενικώς απλά παθολογικά συμπτώματα(π.χ. βήχας) παρατείνονται ή είναι έντονα πρέπει να αξιολογούνται πάντα σωστά ιατρικώς.
Σήμερα υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία για τις χλαμυδιακές λοιμώξεις.
Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη
Ιατρός Ειδική Παθολόγος
Φραγκοπούλου 10, Κηφισιά
24ωρη γραμματεία νοσοκομειακά περιστατικά:2106252770
LINKS
http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com ΘΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ
http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

6/5/10

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΡΙΠΗ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ Η ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ: ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ

Τα εμβόλια περιέχουν τμήματα του λοιμογόνου παράγοντα ή και ολόκληρο τον λοιμογόνο παράγοντα που έχουν υποστεί ειδική επεξεργασία έτσι ώστε να μην προκαλούν νόσο, αλλά να κινητοποιούν το αμυντικό σύστημα προς παραγωγή αποτελεσματικών αντισωμάτων, λεμφοκυττάρων. Ο αγώνας δρόμου για την παρασκευή εμβολίου για τον Η1Ν1, ήταν επιβαλλόμενος μετά την εμφάνιση της νέας γρίπης, διότι παρά την ήπια διαδρομή της στην πλειοψηφία των κρουσμάτων, υπήρξε και πλειάδα περιστατικών με δυσμενή εξέλιξη. Παρόλα αυτά, μετά την κυκλοφορία του εμβολίου και παρά τις συστάσεις των περισσότερων επίσημων υγιειονομικών αρχών, υπήρξε μειωμένη ανταπόκριση από το κοινό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου διανέμονται από την αρχή της παρασκευής του εμβολίου οι πιο «καθαρές» ποικιλίες του, μόνο μία μειονότητα των αμερικανών έχει εμβολιαστεί, παρά την έντονη κινητοποίηση των επίσημων υγιειονομικών αρχών και των ιατρών που καθορίζουν τις επίσημες κατευθυντήριες οδηγίες.

Είναι κοινή η παρατήρηση, για τους μάχιμους κλινικούς ιατρούς σε όλο τον κόσμο, ότι στην κλινική πράξη τα εμβόλια της γρίπης παρουσιάζουν μικρή αποτελεσματικότητα, αναφορικά με την πρόληψη σοβαρών επιπλοκών. Αυτός είναι εξάλλου ένας από τους βασικούς λόγους που το εμβόλιο της κοινής γρίπης δεν εφαρμόζεται παραδοσιακά μαζικά σε καμία χώρα.

Το 2007 το έγκυρο ιατρικό περιοδικό Lancet Infect Dis. Oct 7(10):658-66, θέτει σε αμφισβήτηση ακόμη και την σκοπιμότητα της εφαρμογής του εμβολίου της γρίπης σε ομάδες υψηλού κινδύνου που παραδοσιακά εφαρμόζεται, δημοσιεύοντας δεδομένα από πρόσφατη έρευνα των SIMONSEN AND AL από το ΑRCHIVES INTERNAL MEDICINE: Mortality benefits of influenza vaccination in elderly people: an ongoing controversy. Στη μεγάλη αυτή επιδημιολογική έρευνα οι ερευνητές αναλύουν όλους τους θανάτους των ηλικιωμένων στις ΗΠΑ από το 1968 έως το 2001. Στην χώρα αυτή ο εμβολιασμός για την γρίπη γενικεύτηκε ήδη από το 1980, στον ηλικιωμένο πληθυσμό των ΗΠΑ. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι ενώ ο εμβολιασμός για την γρίπη γενικεύτηκε στους ηλικιωμένους, αυτό δεν οδήγησε σε αντίστοιχη πτώση της θνησιμότητας από την γρίπη στην ομάδα αυτή. Οι ηλικιωμένοι δηλαδή που κατεξοχήν αναμένονταν να προστατευτούν, δεν προστατεύτηκαν.

Ένα χρόνο μετά την εμφάνιση του νέου ιού γρίπης, έχουμε σήμερα αρκετά δεδομένα. Αναλύσεις αναφορικά με το profile των ατόμων που κινδυνεύουν να πάθουν σοβαρές επιπλοκές αναδεικνύουν σαφώς ότι πρόκειται κυρίως για άτομα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Συγκεκριμένα βάσει των μελετών που έχουμε από πολλές διαφορετικές χώρες, ενώ οι ηλικίες που παρουσιάζουν σοβαρές επιπλοκές είναι κατά κανόνα νέα άτομα μέσης ηλικίας εικοσιπέντε – πενήντα ετών, τα άτομα αυτά:

1. 70-93% ανάλογα με την χώρα και τη μελέτη είχαν νόσημα υψηλού κινδύνου περιλαμβανομένης και της κύησης

2. Είχαν μέσο ΒΜΙ(δείκτη μάζας σώματος) άνω του 30

3. Η διάγνωση της νόσου είχε εξαιρετικά καθυστερήσει με αποτέλεσμα να λάβουν την ενδεικνυόμενη αντιική θεραπεία μετά το 48ωρο από την έναρξη των συμπτωμάτων.

Στο διάγραμμα,  παρουσιάζονται τα συνολικά ποσοστά των θανάτων που χαρακτηρίστηκαν ως γρίπη και πνευμονία στην Αυστραλία από τον Ιανουάριο του 2007 έως τον Αύγουστο του 2009, κατά την χειμερινή περίοδο και πριν την εισαγωγή του εμβολίου, όπως παρουσιάστηκε στο επίσημο ενημερωτικό site της Αυστραλίας για τον ιό http://www.cdc.gov, τον Δεκέμβριο του 2009. Διαφαίνεται καθαρά ο ήπιος χαρακτήρας του Η1Ν1, που δεν οδήγησε σε συνολική αύξηση του ποσοστού των αναμενόμενων θανάτων στον γενικό πληθυσμό. Η πραγματικότητα αυτή συνάδει και με αρκετά δεδομένα από τη συμπεριφορά της νέας γρίπης στην Ελλάδα κατά τον Χειμερινή περίοδο, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πανελλαδικά αξιόπιστα στατιστικά δεδομένα στην χώρα μας ή η στατιστική τους επεξεργασία δεν έχει ολοκληρωθεί.

Percentage of all deaths classified as influenza and pneumonia, WA Registry of Births, Deaths and Marriages, 1 January , 2008 to 23 August 2009





Τα παραπάνω στοιχεία, αποδεικνύουν ότι οι φόβοι για την έλευση μιας παγκόσμιας θανατηφόρας επιδημίας ήταν υπερβολικοί, αμφισβητούν την αναγκαιότητα του εμβολιασμού ατόμων που δεν ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου και θέτουν ερωτήματα, σχετικά με την ύπαρξη ή όχι σκοπιμοτήτων πίσω από τις κατευθυντήριες οδηγίες αρκετών επίσημων ιατρικών φορέων.
Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη


Ιατρός Ειδική Παθολόγος

Φραγκοπούλου 10, Κηφισιά

24ωρη γραμματεία νοσοκομειακά περιστατικά: 2106252770

E mail: amoschovaki@yahoo.gr

Links-Ref.

http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com ΘΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ

http://frequentmedicaldisorders.blogspot.com FREQUENT MEDICAL DISORDERS

ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΗΤΗ ΜΕ ΙΝΣΟΥΛΙΝΗ: ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ;

Ο διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από ανώμαλο μεταβολισμό του σακχάρου των λιπών και των πρωτεϊνών, όλων των βασικών δηλαδή υλικών που χρησιμοποιεί ο οργανισμός στην δομή και στις καύσεις του. Παρά το γεγονός ότι αυτή καθεαυτή η ενεσοθεραπεία με ινσουλίνη μειώνει δραματικά την ποιότητα ζωής των διαβητικών ασθενών, είναι παγίως διαδεδομένη στο κοινό η αντίληψη ότι ο σοβαρός διαβήτης πρέπει να θεραπεύεται με την χορήγηση ινσουλίνης. Αυτό εν μέρει ενισχύεται από μια επιθετική επικρατούσα θεραπευτική πολιτική στην Ελλάδα, όπου, παρά την ύπαρξη μοντέρνων αντιδιαβητικών δισκίων, η εντατική ινσουλινοθεραπεία αντιμετωπίζεται ως εύκολο καταφύγιο, στις σοβαρές περιπτώσεις διαβήτη, λόγω της αμεσότερης γλυκαιμικής ρύθμισης που προσφέρει.

Η ινσουλίνη είναι μία ουσία, σημαντική για τον ομαλό μεταβολισμό, η οποία στον ανθρώπινο οργανισμό παράγεται από τα β κύτταρα του παγκρέατος. Η ινσουλινοθεραπεία είναι αναμφίβολα μονόδρομος στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 1. Στην περίπτωση αυτού του τύπου διαβήτη, που απαντάται κυρίως σε νέα άτομα, υπάρχει πλήρης ανεπάρκεια ινσουλίνης, υψηλή γλυκαγόνη πλάσματος, ανάπτυξη κετοοξέωσης. H κετοοξέωση είναι μία παθολογική μεταβολική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, κατά την οποία παράγονται κετονικά σώματα στον οργανισμό από την έλλειψη ινσουλίνης, αναπτύσσεται οξέωση, πρόβλημα που μπορεί να εξελιχθεί ταχέως σε κώμα και θάνατο, εάν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα με υποκατάσταση της ελλείπουσας ορμόνης. Ο οργανισμός είτε παράγει ο ίδιος λόγω κακής λειτουργίας του ανοσοποιητικού αυτοαντισώματα που καταστρέφουν εκτενώς τα β κύτταρα του παγκρέατος, είτε παρουσιάζει ιδιοπαθώς εκτενή βλάβη των β κυττάρων του παγκρέατος, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή έκκριση. Αυτός είναι ο λόγος που ο διαβητικός τύπου 1, χρειάζεται ινσουλίνη, με την έναρξη του διαβήτη. Η εντατική ινσουλινοθεραπεία υποκαθιστά μηχανισμούς έκκρισης ινσουλίνης, που έχουν εκλείψει στους διαβητικούς ασθενείς τύπου 1.

Ο διαβήτης τύπου 2, ο οποίος είναι η πλέον κοινή μορφή διαβήτη (πάνω από 90%), ωστόσο, χαρακτηρίζεται από διαφορετικούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς. Συγκεκριμένα στην περίπτωση του διαβήτη αυτού, υπάρχει αντίσταση των ιστών στην κυκλοφορούσα ινσουλίνη και ελαττωμένη β-κυτταρική ανταπόκριση του παγκρέατος στην γλυκόζη. Η κυκλοφορούσα ενδογενής ινσουλίνη είναι επαρκής για την αποτροπή της κετοοξέωσης. Στον διαβήτη τύπου 2, συχνά υπάρχει υπερβολική έκκριση ινσουλίνης, υπερπλασία και υπερβολική δραστηριότητα των β κυττάρων του παγκρέατος που είναι υπεύθυνα για την έκκριση ινσουλίνης στο ανθρώπινο σώμα. Η εξωγενής χορήγηση ινσουλίνης αυξάνει σε πολλές περιπτώσεις το πρόβλημα της υπερινσουλιναιμίας και της κακής διάθεσης της ινσουλίνης στο ανθρώπινο σώμα, ενώ παρεμβαίνει και σε μηχανισμούς παλίνδρομης ρύθμισης αυτόματης έκκρισης, οι οποίοι δεν έχουν εξαλειφθεί.

Η εντατική ινσουλινοθεραπεία στον διαβήτη τύπου 2, έχει συνδεθεί με αυξημένη πιθανότητα σοβαρών επιπλοκών. Τέτοιες σοβαρές επιπλοκές είναι:

• Τα καρδιακά επεισόδια

• Η σοβαρή υπογλυκαιμία

• Το μεταβολικό σύνδρομο

• Ο θάνατος

Λόγω των δεδομένων αυτών, η ενδεικνυόμενη θεραπεία σήμερα στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 2 είναι η αντιδιαβητική διατροφή, η τροποποίηση συνηθειών καθημερινότητας που μειώνουν την ινσουλινοαντίσταση και τα αντιδιαβητικά δισκία. Ακόμη και στην περίπτωση σοβαρών μορφών διαβήτη τύπου 2 ή μετεξέλιξης σε σοβαρές μορφές, η σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση, αντιμετωπίζει τον διαβήτη τύπου 2 με συνδυασμούς φαρμάκων. Οι μοντέρνοι θεραπευτικοί στόχοι στην περίπτωση των διαβητικών τύπου 2, που ήδη ευρίσκονται σε ινσουλίνη, είναι η δραστική μείωση των ενέσεων ή ο απογαλακτισμός τους από την ινσουλίνη, στόχοι εφικτοί σε πολλές περιπτώσεις. Σήμερα η εντατική ινσουλινοθεραπεία στον διαβήτη τύπου 2, έχει θέση μόνο σε επιλεγμένα περιστατικά.

Δρ. Αναστασία Μοσχοβάκη

Ιατρός Ειδική Παθολόγος

Φραγκοπούλου 10, Κηφισιά

24ωρη γραμματεία νοσοκομειακά περιστατικά: 2106252770

E mail: amoschovaki@yahoo.gr

LINKS:

http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com ΘΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ

http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.

5/5/10

ΑΛΛΕΡΓΙΑ

Στην αλλεργία παθολογικές καταστάσεις όπως το άσθμα, η ρινίτιδα, η κνίδωση, η αναφυλαξία, εκδηλώνονται ως αποτέλεσμα υπερευαισθησίας του οργανισμού σε ουσίες του περιβάλλοντος που ονομάζονται αλλεργιογόνα.

Οι συνήθεις αλλεργίες, διαιρούνται σε κνίδωση και αγγειοίδημα, άσθμα, αλλεργική ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα, αναφυλαξία.

• Αλλεργική κνίδωση και αγγειοίδημα : Η αλλεργική κνίδωση και το αγγειοίδημα, είναι δερματικές αλλεργικές καταστάσεις που μπορεί να εμφανιστούν μαζί ή ξεχωριστά. Η κνίδωση αφορά μόνο την επιπολής στιβάδα του χορίου και εμφανίζεται με καλώς περιγεγραμμένους πομφούς, με ερυθηματώδη υπεγερμένα ερπητικά όρια και λευκάζοντα κέντρα. Το αγγειοίδημα είναι καλώς περιγεγραμμένο τοπικό οίδημα που αφορά τα βαθύτερα στρώματα του δέρματος συμπεριλαμβανομένου και του υποδόριου ιστού. Παρόμοιες αλλοιώσεις μπορεί να συμβούν σε βλεννογόνιες επιφάνειες των ανώτερων αναπνευστικών οδών ή του γαστρεντερικού βλεννογόνου. Τα υποτροπιάζοντα επεισόδια μπορεί να είναι σημαντικής διάρκειας, άνω του εξαμήνου (π.χ. χρόνια κνίδωση). Η εποχική αλλεργική κνίδωση και το αγγειοίδημα που αφορούν εποχιακά αλλεργιογόνα όπως η γύρη είναι σχετικώς σπάνια σε σύγκριση με την κνίδωση και το αγγειοίδημα που εκλύονται μετά από κατανάλωση τροφίμων, όπως ορισμένων νωπών φρούτων και λαχανικών οστρακόδερμων ψαριών γαλακτοκομικών προϊόντων σοκολάτας ξηρών καρπών ή φαρμάκων. Τα συμπτώματα είναι κνησμώδη εξανθήματα. Η προσβολή της ανώτερης αναπνευστικής οδού μπορεί να οδηγήσει σε δυσχέρεια αναπνοής ενώ του γαστρεντερικού μπορεί να εμφανίσει κοιλιακό κολικό με έμετο και ναυτία. Η θεραπεία περιλαμβάνει ειδικά φάρμακα.

• Άσθμα: Το αλλεργικό άσθμα σχετίζεται συχνά με ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό αλλεργικών νοσημάτων(π.χ. ρινίτιδα, κνίδωση, έκζεμα), θετικές δερματοαντιδράσεις, αυξημένα επίπεδα ανοσοσφαιρίνης Ε, θετικές αντιδράσεις πρόκλησης κατά την εισπνοή ειδικού αντιγόνου. Τα περισσότερα αλλεργιογόνα που προκαλούν άσθμα είναι αερογενή και προκειμένου να προκαλέσουν ευαισθητοποίηση πρέπει να είναι σε αφθονία για σημαντικά χρονικά διαστήματα. Όταν ολοκληρωθεί η ευαισθητοποίηση, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει σημαντική αντιδραστικότητα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ελάχιστα ποσά από τον υπεύθυνο παράγοντα να μπορούν να προκαλέσουν εξάρσεις της νόσου. Συνήθεις παράγοντες που υπάρχουν στον αέρα είναι τα ακάρεα που βρίσκονται στην οικιακή σκόνη, η εποχιακή γύρη, τα πούπουλα, το τρίχωμα ζώων, οι σπόροι μυκήτων. Η μελέτη του αλλεργικού άσθματος γίνεται με ειδικές εξετάσεις, η θεραπεία είναι φαρμακευτική ή με κατάλληλα spray, ενώ η ανοσοθεραπεία επιφυλάσσεται σε ειδικές περιπτώσεις.

• Αλλεργική ρινίτιδα: Η αλλεργική ρινίτιδα χαρακτηρίζεται από φτάρνισμα, μπούκωμα, έκκριση από την μύτη, φαγούρα και δακρύρροια. Εμφανίζεται συχνά σε ατοπικά άτομα, δηλαδή άτομα με οικογενειακό ιστορικό σχετικών αλλεργιών. Η εποχική εαρινή αλλεργική ρινίτιδα, έχει εποχικό χαρακτήρα και οφείλεται σε αλλεργιογόνα που αφορούν συγκεκριμένη εποχή όπως είναι η αλλεργική ρινίτιδα που προκαλείται από την γύρη κατά την περίοδο της ανθοφορίας την Άνοιξη. Η χρόνια αλλεργική ρινίτιδα εμφανίζεται όλο τον χρόνο και οφείλεται σε αλλεργιογόνα που επιδρούν ανεξαρτήτως εποχής, όπως είναι τα ακάρεα της σκόνης και τα απολεπιζόμενα επιθηλιακά κύτταρα του δέρματος των ζώων. Η τροφική αλλεργία είναι ασυνήθης αιτία αλλεργικής ρινίτιδας. Η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να επιπλακεί και με μικροβιακές ή ιογενείς επιμολύνσεις. Η μελέτη της αλλεργικής ρινίτιδας γίνεται με ειδικές εξετάσεις, η θεραπεία είναι φαρμακευτική ή με κατάλληλα spray, ενώ «ειδικά εμβόλια» χορηγούνται σε σοβαρότερες περιπτώσεις.

• Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: Εμφανίζεται με πρήξιμο, ερυθρότητα, φαγούρα στο μάτι. Η θεραπεία περιλαμβάνει ειδικά κολλύρια ή φάρμακα.

• Αναφυλαξία: Οι αναφυλακτικές αντιδράσεις στα ευαίσθητα άτομα εμφανίζονται άμεσα μετά την χορήγηση του αλλεργιογόνου, συνήθως με ένεση και σπανιότερα μετά από κατάποση και εκδηλώνονται με την ανάπτυξη αναπνευστικής δυσχέρειας, οιδήματος λάρυγγα, βρογχόσπασμου, δερματικών εξανθημάτων ακολουθούμενων συχνά από αγγειακή κατάρρευση, φαινόμενα που μπορεί να οδηγήσουν ταχέως, εντός λεπτών ή ωρών στον θάνατο. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα, βράχνιασμα, βάρος στον θώρακα, γαστρεντερικές εκδηλώσεις(όπως ναυτία, έμετο, διάρροια, κοιλιακός πόνο).

Οι παράγοντες που μπορεί να προκαλέσουν επικίνδυνες αναφυλακτικές αντιδράσεις περιλαμβάνουν ορμόνες (π.χ. ινσουλίνη, αγγειοπιεσίνη, παραθορμόνη), ένζυμα (π.χ. θρυψίνη, χυμοθρυψίνη), εκχυλίσματα γύρης, τρίχες ζώων, ακάρεα, τροφές (π.χ. γάλα, θαλασσινά, ξηροί καρποί, κόκκοι από δημητριακά, φασόλια, ζελατίνη), αντιορούς (π.χ. αντιλεμφοκυτταρική γ σφαιρίνη), πρωτεΐνες σχετικές με το επάγγελμα (π.χ. latex), δηλητήρια από υμενόπτερα (π.χ. μέλισσες σφήκες), πολυσακχαρίτες(π.χ. ορισμένα συντηρητικά εμβολίων), φάρμακα (π.χ. πενικιλίνη), βιταμίνες(π.χ. φυλλικό οξύ), ουσίες χρησιμοποιούμενες για διαγνωστικούς σκοπούς (πχ. ορισμένα σκιαγραφικά), χημικές ουσίες(πχ αιθυλενοξείδιο).

Η θεραπεία περιλαμβάνει την άμεση χορήγηση ειδικής ενέσιμης θεραπείας, ενδοφλέβιου καθετήρα, χορήγηση οξυγόνου.

Σε επιλεγμένες περιπτώσεις απαιτείται προληπτική ανοσοθεραπεία.

Απλά γενικά μέτρα μετριασμού και πρόληψης των αλλεργικών συμπτωμάτων είναι η απομάκρυνση του υπεύθυνου αλλεργιογόνου, η αποφυγή περιβάλλοντος με καπνό τσιγάρο σκόνη εισπνεόμενα χρώματα, η εφαρμογή σωστής προληπτικής θεραπείας και ιατρικής παρακολούθησης.

Dr. Aναστασία Μοχοβάκη

Eιδική Παθολόγος

Φραγκοπούλου 10 Κηφισιά

24ωρη γραμματεία νοσοκομειακά περιστατικά: 210652770

E mail amoschovaki@yahoo.gr

Links

http://anastasiamoschovaki1.blogspot.com ΘΕΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ
http://twitter.com/amoschovaki H ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟ TWITTER.